درباره ی پروژه

در چند سال اخیر صنعت اقامتگاه های سنتی در ایران از رشد قابل ملاحظه ای برخوردار شده است. از سوی دیگر آشنایی با فرهنگ و آداب و رسوم هر منطقه‌ای برای گردشگران علی‌الخصوص خارجی جذابیتی وصف‌ناشدنی دارد. همچنین بر اساس برنامه ششم توسعه که ۲۰ میلیون گردشگر هدف برنامه می باشد توسعه اقامت گاه های سنتی و بومگردیدر دستور دولت بوده و بر این اساس دولت برنامه های حمایتی برای تاسیس این واحدها در همه مناطق گردشگری و بافتهای تاریخی و روستایی را دنبال می نماید. بوم‌گردی به‌معنای حفظ اصالت و فرهنگ هر منطقه است، که علاوه بر حفظ، آنها را نشر می‌دهیم. کلیه اقامتگاه های بوم گردی می بایست ضمن رعایت اصول فنی و مهندسی که تضمین کننده ایمنی ساکنان ساختمان ها هستند ، با استفاده از مصالح بومی و با بهره بردن از حداکثر دانش بومی و هماهنگ با محیط طبیعی و فرهنگی پیرامون خود احداث شده و در طی مدت بهره برداری و توسعه اقامت گاه این شرایط بایستی تداوم داشته باشد. – طراحی داخلی و خارجی کلیه اقامتگاه های سنتی باید با رویکرد بهره برداری از مبلمان و تجهیزات سنتی و بومی صورت گرفته تا ضمن تامین رفاه برای گردشگران، فرصت آشنایی و درک فرهنگی منطقه فراهم شود.بر همین اساس طرح پیش رو با توجه به ظرفیت های گردشگری منطقه و با اخذ مجوزهای لازم از مراجع ذیصلاح در زمینی به مساحت تقریبی ۳۰۰ مترمربع واقع در شهرستان رشت و روستای احمد گوراب با مشارکت بخش خصوصی و سرمایه گذاری شخصی در مرحله اجرا قرار گرفت.

مجری پروژه

امیرعلی حمزه از فعالان اقتصادی شهرستان رشت و بخش احمدگوراب می باشد که با توجه به موقعیت جغرافیایی و گردشگری روستای مذکور، نزدیکی به مرکز استان و مطالعات امکان سنجی صورت گرفته اقدام به راه اندازی اقامتگاه سنتی در زمینی به مساحت تقریبی ۳۰۰ مترمربع و با سطح زیر بنای ۱۳۷مترمربع در قالب ۴ طبقه ( ۲ طبقه روی همکف و یک طبقه زیر زمین) و تعداد ۶ واحد سوئیت نموده است و در نظر دارد به منظور افزایش بهره وری و جذب گردشگر با هدف اشتغال پایدار جوانان روستایی اقدام به راه اندازی و تجهیز و ارتقاء امکانات رفاهی واحدهای اقامتی نماید.

دانش فنی

یکی از اساسی‌ترین و مهم‌ترین فاکتورها برای ورود به بخش اقامتگاه‌های بوم‌گردی، بحث آموزش افراد فعال در این حوزه است. از آنجا که احداث اقامتگاه‌های سنتی و بومگردی بیشتر در مناطق روستایی و محلات تاریخی صورت می‌گیرد و به‌دلیل اینکه زندگی در این مناطق بیشتر به‌صورت سنتی است و مردم نیز نسبت به فرهنگ و ارزش‌های خود حساس‌تر هستند، نیاز است سرمایه‌گذاران در این مناطق در رابطه با این مسائل آموزش ببینند و با مسائل اجتماعی-فرهنگی و زیست‌محیطی منطقه آشنایی کامل داشته باشند تا بتوانند حداکثر مشارکت جامعه محلی را جلب کنند

نتیجه

اقامتگاه سنتی و بوم گردی نوعی از محل های اسکان برای مسافران است که بر خلاف هتل ها که ویژگی یکسانی دارند، دارای ویژگی خاص محیطی خود بوده و به نوعی اقامتگاهی بومی و محلی است که عمدتا در خانه های قدیمی بازسازی شده و با شیوه ای که مطلوب برای مسافران باشد اداره می شوند. در این اقامتگاهها سعی بر این است تا میهمانان با شیوه سنتی زندگی در آن محل خاص آشنا شده و از غذاهای محلی آنجا استفاده و در محیطی طبیعی سفر خود را به انجام برساند. تفاوت اقامتگاه های بوم گردی با هتل و مهمانپذیر اقامتگاه بوم گردی اقامتگاهی برای گردشگران است که ساختار بومی خدمات، محصولات و فعالیت‌های گردشگری، ساختار محیطی بوم‌گرا، ساختار مالکیت و مدیریت خانوادگی و مشارکت جامعه بومی و در نهایت داشتن ساختارهای مناسب زیربنایی گردشگری، که ارکان و هسته‌های اصلی یک اقامتگاه است، آن را از دیگر الگوهای اقامتی مانند هتل‌ها و مهمان‌پذیرها متمایز می‌کنند. خدمات قابل ارائه در این واحدها باید همه خدمات رنگ سنت داشته باشد.